Алтынбек атылған күн

Skifnews.kz  ақпарат

ҚИСЫҚ АҒАШ
(А.Сәрсенбайұлының рухына)

Нұр саулаған гауһар тастай қарашықтан нұр емес,
мөлт-мөлт етіп жас тамса; 
елжіреген ет жүрегің қан жылап,
қан кепкесін қатқан қара тас болса;
бодандық пен кемдіктің,
бостандық пен теңдіктің,
ақиқатында, мағынасы бос болса;
қу тірлікті сүргенің – 
тоғыз ауыз тобасыз сөзбен,
тоғыз түйеге жүк болар байлықпен, 
тоғыз грамм қорғасынмен ғана расталса – 
сонда шындықты қайдан табамыз?!

Өзімізде бар нәрсені өзімізге қимасақ;
уақыт пен кеңістікті ноқталайтын қу көңіл
мезгілінен жаңылып, шекті қойып,
қара жер мен көк аспанның аясына сыймаса;
біреудің надандығы мен тоқшылығы да,
біреудің жамандығы мен жоқшылығы да,
айналып келгенде, қара халықты ғана қинаса;
азуы бары – азулымын екен деп айылын жимаса,
құрығы ұзыны – құрықтымын екен деп құлқынын тимаса – 
сонда тәубені қайдан табамыз?!

Дін, діл дейміз, тіл дейміз...
Діндарың кім?
Дін қайда?
Ділмарың кім?
Діл қайда?
Тілемсек кім? 
Тіл қайда?
Шағыстырып отты суға, жерді – көкке, күнді – айға,
бар ілімді ойботқа қып, 
жоқ ілімді ойлап тауып, 
әйтеуір, қойыртпақтап келтіреміз ыңғайға.
Көз де, сөз де, көкірек те Аллаға емес адамға құл мұндайда – 
сонда иманды қайдан табамыз?!

Бірлік қайда?
Бар ма, бірлік, ой бақсақ:
батыс, шығыс, оңтүстік боп, жеке-жеке аймақ сап;
жақсы менен жайсаңыңды бір-біріне айдап сап;
руыңмен деп у ішкізіп,
өзің зәмзәм су ішіп;
шатырдағы орын үшін шайтанмен де туысып,
итімен аң қуысып, итаяғын жуысып,
сосын келіп кісімсіну қай мақсат?!

Тірлік қайда?
Шындық – жалған;
тәубе – қалған;
бірлік – арман;
иман – жоқ.
Жапа шеккен ағайынның айтқанына ұйыған боп,
реті келсе солармен,
қышқылдатып шарап жұтып, ыстық-ыстық шәй ішіп;
«саясат» деп, «мәдениет» деп қабырғамыз қайысып,
өп-өтірік отырамыз майысып...

Ал жай күні қысыр сөз бен құр ұйқыдан бас алмай;
жанға пайда әкелмейтін шүкірліктен аса алмай;
біреу қызмет жасардай;
біреу жамбас асардай;
біреу құман тосардай,
кергиміз кеп, сорға біткен қисық ағаш секілді.
Сен бе, жалғыз кекілді?
Мен бе, жалғыз кекілді?

Екеумізде не айырма?
Екі қол мен екі аяққа – жалғыз бас,
тәнімізді ойын, жанымызды ой сорған,
Өзіміз де білмейміз: қайсысы –мұрат, қайсысы – арман.
Тек қиял бар – құмай шалғызбас;
күдік бар – түлкі алғызбас;
Сосын, сосын өзгермейтін түсінік бар 
көні қатқан терідей.

Әй, түбі бар ғой,
емексіткен сол қиял құм шекердей ерімей;
елегзіткен сол күдіктен жерімей;
түсініктер күйремей, көні қатқан терідей – 
сірә де ел болмаспыз!..

Талғат ЕШЕНҰЛЫ